Wellington – Abel Tasman National Park 18 - 19 nov

Vandaag, woensdagmorgen, zijn we om 9 uur met de Interislander vanuit Wellington vertrokken naar Picton op het zuidereiland. Helaas was het weer dermate, dat we weinig van het uitzicht konden genieten, de wolken hingen aardig laag. De ferry was lang niet vol, maar we waren toch blij dat we hem besproken hadden, want met zo’n bakbeest van een camper moet je het toch altijd maar afwachten of het gaat lukken. Ik heb het er zonder vomeren (kotsen) vanaf gebracht deze keer! In Picton was het weer een stuk beter en we vervolgden onze weg langs een toeristische route via Nelson naar Marahau aan het begin van het Abel Tasman National Park, de weg was werkelijk SPECTACULAIR!! Wat een prachtige uitzichten. Tegen de avond hadden we een plekje gevonden op Marahau Beach Camp, vanwaar we morgen het Abel Tasman NP gaan verkennen, hetzij per boot, hetzij te voet. Even het weer afwachten.....
Hoewel het vanmorgen er redelijk goed uit zag met het weer, besloten we toch om een tocht met de watertaxi langs de kust te maken. We hadden de taxi tegen de middag besproken, zodat ik eerst nog even een uurtje kon hardlopen, het is hier redelijk vlak, dus dat kon geen problemen opleveren. Over het algemeen is hier geen meter vlak en na verloop van tijd is het hardlopen dan niet echt een pleziertje meer.
Tegen 12 uur liepen we naar verzamelplaats voor de taxi en met zo’n 16 personen konden we instappen in de boot die op een trailer achter een trekker zat. We werden met het hele zaakje naar het water gebracht en daar in het diepe water werden we te water gelaten. Onderweg werden verschillende bezienswaardigheden aangedaan, zoals bijzondere rotspartijen, zeehondenkolonie etc. Ook kon je onderweg op strandjes in de baaien uitstappen om verder te wandelen of weer terug naar het beginpunt te wandelen. Je kunt ook met kano en al weggebracht worden om van daar terug te kanoën of om daar in de buurt te kanoën/wandelen en later weer opgehaald te worden. Wij kozen ervoor om de heen- en terugweg aan boord te blijven en hebben prachtige vergezichten, zeehondjes, aparte vogels en mooie rotspartijen gezien. Het was in een woord geweldig, een prachtig mooie boottocht. Qua drukte valt het nu nog wel mee, maar de schipper vertelde dat een maand later, in de zomer, er 1500 mensen per dag gebruik maken van deze mogelijkheid. Dat lijkt ons dus echt niet leuk meer, aangezien het nu al behoorlijk druk was op het water met kano’s.